شــــــــاهدی آورد سوی من نشان

کر جــــــــهان باید بِبُری شادمان

زندگی سخت است بر امیدوار

نا امید آسان گریزد زین گذار


چون نهال زندگی نابودی اســــت

پس چه حاصل میـبرد امیدوار؟

ناامید از زندگی ببریده است

وای بر حال دل امیدوار


از بـرای نا امیدِ بــــــی نـــــــشــان

گوئیــا معـــــنا ندارد این جـــــهــان

نیســــت نابودی برایـش فاجعه

اوعقب ماندست ازاین قافله


دردهــــــا دارد دل   امیـــــد  وار

باهــــزاران آرزو بـــی برگ و بار

میرود با دستـــهای ملتمس

میزند فریاد ،کو فریاد رس


زیــــــن جهان بهتـــــر که راحت بـــــگذری

کـــــن قبول این را ،اگـــــر خوش بــاوری

کار دنیــــا بر کسـی پوشـیده نیـــست

هیچکس شهدوشکرنوشیده نیست


نـــــا امیـــــــد ،راحـــــت از دنیــــــا رود

از گـــــل و از گلسِتانـــــش بــــگــذرد

پــس همان بهتر"رسا" دلمــرده ای

کاسه کاسه خون دل راخورده ای