رویا های تنهائی

لب شیرین خدا دادَت، دَمِ سرد

دَمِ سردَت ،چه بر روز من آورد

شکستی بال و بر پایم زدی بند

زدی برحال و برروزم تو لبخند

سزاوار چنین حالی نبودم

تو سوزاندی تمام تارو پودم

دل دیوانه ام مشتاق کردی

نبودی جفت ، من را طاق کردی

شده کارم همیشه ناله کردن

تو هم کارت ، جگر صد پاره کردن

بریدم من ،زبس نالیدم از تو

جفا دیدم ،جفاها دیدم از تو

چرا با من سر یاری نداری؟

"رسا" را این چنین تنها گذاری