رویا های تنهائی

 
اسیری ، خوب بود. اما به دامت
 
مرا سوزانده ای ، باشد حرامت
 
گذشتن گرچه دارد لذتی بیش
 
ولی من سوختم از اینهمه نیش
 
نمیدانی چه حالی دارم این دَم
 
خورم خون دلم را من دمادم
 
ز هر دردی برایم تازه داری
 
هزاران رنگ و صد اندازه داری
 
بریدم بسکه خود را سوده ام من
 
به زیر بار غم فرسوده ام
 
رهائی گوئیا هرگز ندارم
 
اگر آید اجل ، دیده گذارم
 
زدردم هیچکس را آگهی نیست
 
برون رفتن ازین غم را رهی نیست
 
به باید سوختن تا زنده هستم
 
درین آتشکده درمانده هستم
 
به سیلی تابه کی رخ را کنم رنگ
 
برقصیدم به هر ساز تو آهنگ
 
"رسا" را سوختن گردیده عادت
 
که باشد درد هایش بی نهایت
 
#گیتی_رسائی