میــــــکنم صدها شکایت گوش دلـــــــدارم کر اســــت

ییش من چون زهــــرتلخ و پیـــــش یاران شکّـــــراست

نیــــــست دل را راه بــــــادل، بس غلط فـــــرموده اند

من دلـــــــم با اوست   ،اما او دلـــــش با دیگر اسـت

مـــــــیروم هر جا نباشــــد،خون دل در دیـــــده است

شــــــهد در کامــم چو زهر و بر لبانــــــم جوهر است

در خــــــیالش، نیستم ، اما مـــــکانش در دل اســت

سینه ام آتـــــش فشان اززخم و خونیـــــن پیکر است

خـــــورده ام زخمی که میــسوزد تـــــمام جان مــــن

هـــــــرکه منعم میـکند.گویم که او نـُــــقل تر اســت

خـــــــواب از چشمم ربـــــــوده ،روزهم خورشـــید را

ای خــــــلایق رحم برمـــــن، دلبر من ســــاحر است

چونـــــــکه می بیند مرا صد عشـــــوه در کارم کنــد

 باهمــــــه عاشق کشی ها بر سر من افسر است

درکنــــــارم می نــــــشیند میـــــکند افــــــسونگری

لیک پیــــــش دیـــــگران یا ساقی و یا ساغر اســت

بانـــــگاهی آتشــــــم را گرم و ســـــوزان میکـــــند

گوئـــــیا اصلا مسلمان نیـــــست او یک کافر اسـت

میبـــــــرد دل را  نمی گوید که این بیـــچاره کیست؟

پیـــــش من او ســـرد و   پیش این و آن او دلبراست

وای بر حالــت "رســــــا" تاکی گرفـــــتتار دلـــــــی؟

تاکه داری این چنـــــین حالی،نباشی بهتر است