شبانگه با تو بودن به ز روز است

که شــب آئینه دارِ سینه سوز است

چـــــو سرمستــــــان کنارم مینشینی

چنـــــان ماهـــــی که در روی زمیــنی

ز یادم میـــــرود رنـــــج و غــــــم  و درد

رُخــــــم گلـگون بـــــجای چهـــــره ای زرد

طپشهای دلم آید به گوشم

زسر تا پا، تـــــو گوئی در خروشم

نخـــــوردم می ولی مست و غزلـخوان

خوشم از عطــر وبوی و روی جــــــانــــان

گـــــره کــــــن هر دو دستت را به مــــــویم

تــــــو ساقــــــــی باش و    منــهم چون صـبویم

بیا اما شبانگه ، به ز روز است

تن ســــردم ببین آتش فروز است

درون دیــــــده ام بنـــــــشین زمــانی

کـــــه دانـــم قدر ایـــــن رویا تــــــو دانی

چـــــه رویای قشــــــنگی دارم امـــــشب

خـــــداونــــدا نـــــــگــردان روز ،  امـــــــشب

"رسا" باشد شبانگه شادمانه

خیالــــش هست حسی عاشقانه