مرا با غم نبــــود اینــگونه الفـــت

کنـــــارت بود دنـــــیای محــــبت

کنون وقت غروب و مرگ خورشید

گمان باید کنم با غربت ، عادت

درسوگ همسر مهربانم علی پاداش

گیتی رسائی