بر خود بناز

 

لب چو می بندی ، بدان بازنده ای

 

مرده ای ، اما به ظاهر زنده ای

 

گر کنی فریاد .از این زندگی

 

نیست پایانش بجز درماندگی

 

پس همان بهتر که بربندی دهان

 

خویش را سازی به پشت غم نهان

 

تا نداند کس چه داری در ضمیر

 

ورنه میگردی زعمر خویش سیر

 

هرکسی در بند و در گیر خود ست

 

در میان شعله ها خونین دلست

 

بی جهت خود را اسیر کس مکن

 

گلشن خود را چو خار و خس مکن

 

چون "رسا" از خویشتن خود را بساز

 

هرچه را داری به آن اندک بناز

 

گیتی رسائی

 

 

از خویش رفتگان

 

از خویش رفته ام ، تو چه خواهی دگر زمن؟

 

از خویش رفتگان زجهانی گذشته اند

 

گویا نبوده ایم ز روز ازل . کنون

 

چون مردگان به روی زمین

 

جای مانده اند

 

گیتی رسائی

نامردمی نکن

 

ای آسمان تو را به خدا رحمتی نما

 

تا بینمش به خواب،که شاید جوان شوم

 

عمریست مانده حسرت دیدار بردلم

 

تیرم دگر مزن ، که بسان کمان شدم

 

صدهاهزارداغ نهادی به سینه ام

 

هرگز ندیده روی بهاران ، خزان شدم

 

ترسیده ام که گریه کنم ازجفای دهر

 

رفتم درون خویش به نرمی، نهان شدم

 

از بسکه گفته ای که قضا رسم زندگیست

 

دادم بهای سخت و ، دچار زیان شدم

 

برد آنکسی که خورد حیارا دراین جهان

 

حالا منم که خوارِ زمین و زمان شدم

 

باشد قبول هرچه تو گفتی صلاح بود

 

حالا گذشته است ببین ناتوان شدم

 

همچون "رسا" به خواب و خیالی رضا دهم

 

نامردمی نکن . که چو آهی فغان شدم

 

گیتی رسائی

 

 

 

جاپای زمانه

 

دیگر خسته شده ام

 

خودم را گول نمی زنم

 

بیهوده دلم را به آمدنت خوش نمی کنم

 

حالا اگر هم بیائی

 

نه تو مرا میشناسی و نه من ترا

 

جای پای زمانه همه چیز را

 

بهم ریخته

 

گیتی رسائی

بلند پرواز

 

تو آنقدر بلند پروازی

 

که اگر من بال هم داشتم

 

باز حسرتت به دلم میماند

 

گیتی رسائی

ساز دل

 

چرا با من نگفتی راز دل را؟

 

زدی بر وفق دشمن ، ساز ِدل را

 

چـــــــنان کردی بســـــوزم تا که هستم

 

کــــــــه نـــــــــــشنیدم ز تــــــــــــو آواز دل را

 

گیـــــتی رســــــــــائی

خبر از من نداری

 

خبر از من نداری ، وای بر من

 

چو صیدی در فراری ، وای بر من

 

نمانده حــــــــسرت دیــــــدار دیگر

 

به دل پا مــــــی گذاری ، وای بر من

 

گیتی رسائی

لب فرو بستم

 

 

لب فرو بستم و ، آتش ز دو چشمم آمد

 

چــــــــون که ســـــــرپوش  نهی

 

آتـــــــــش دل تیـــزتر است

 

گیتی رسائی

شدی سایه

شدی چون سایه ، رفتی در سیاهی

 

مرا آتش زدی با برق آهی

 

دل درد آشنایم بند مهر است

 

تو را گم کرده ام در کوره راهی

 

گیتی رسائی

 

زخم عمیق

 

دل هم دگر عاجز ز پرستاری من شد

 

ایــــــن زخــــــم عــــمیق است

 

گذشتــــــست ز درمان

 

گیتی رسائی

پخته شدم

 
گفتی که : چرا شکوه نداری تو ز ایام؟
 
  گفتم: چه کنم ؟ پخته شدم منکه بُدَم خام

 

  گیتی رسائی

گل یاسمن

 

 

چه زیباست رنگ گل یاسمن

 

زند طعنه بر رنگ و بوی چمن

 

کند مست دیدار رویش مرا

 

روم من زخویش و رودجان زتن

 

گیتی رسائی

آهسته تر

 

هر قدم که می گذاری ،دلم می تپد

 

کمی آهسته تر

 

تند تند که میروی  تب می کنم

 

گیتی رسائی

برسر کاریم

 

ما را نَسِزَد بی تو شب و روز سر آریم

 

هرچند که دانیم فقط بر سر کاریم

 

دیوانگی این نیست که بیمار توباشیم

 

عمریست که بیهوده سر قول و قراریم

 

گیتی رسائی

نقش رخ مار

 

ما را دل دیوانه به بیداد کشیدست

 

آنســــــان که بلا از درو دیوار رسیدست

 

ماراغرض از عشق هوس نیست کمال است

 

شـــــــــــیاد شده ، نقـــــــــــــــــش رخ مار شیدست

 

گیتی رسائی

اینکه قبا نیست

 

با تو هوس یار دگر در سر ما نیست

 

در دهر چو ما عاشق بی برگ و نوا نیست

 

برما نَسِزَد پار پَسِ یار بگیریم

 

بستست به جان و تن ما ، اینکه قبا نیست

 

گیتی رسائی

قضا بود

 

هر بار ترا دیدم و ، گفتم که خطا بود

 

صد بار جفا کردی و ،گفتم که وفا بود

 

بیهوده قدم در ره این عشق نهادم

 

مردم چو شنیدند  .بگفتی که قضا بود

 

گیتی رسائی

مکتب جنون

 

ازخویش رفته ایم .مپندار زنده ایم
 
 

درمکتب جنون چه غزلها که خوانده ایم

 

  گیتی رسائی

 

خلاف

 

گفتم

 

دلی را که گرفتی تو زما گو به که دادی؟

 

گفتی

 

که عطا کرده نپرسد که خلاف است

 

گیتی رسائی

یارب

 

زمن خونین جگر تر هست ، یارب؟

 

چو من آتش به جان تر هست ، یارب؟

 

گمانم نیست همچون من اسیری

 

به دهر از من نشانی هست ، یارب؟

 

گیتی رسائی

کنج قفس

 

ما را دل اگر بود ، به دیدار تو خوش بود

 

درکُنج قفس بودو، به دیدار تو خوش بود

 

میسوختم و، لب به سخن باز نکردم

 

گر بودم ، اگر بود،  به دیدار تو خوش بود

 

گیتی رسائی

سودای تو

 

شرمت نیامدست مرا خوار کرده ای ؟؟

 

دیوانگی ببین ، که به سودای تو دلخوشم

 

گیتی رسائی

آرزوی دور

 

دارم هوس جوان شوم

 

ای آرزوی دور

 

هرگز ندیده کس

 

چومن عاشقتری به دهر

 

گیتی رسائی

عسل تلخ

 

خاک سرد است ، ولی سوزاند

 

روی عاشق اگر او پوشاند

 

غم حریف دل رسوا بشود

 

زهر را همچو عسل پوشاند

 

گیتی رسائی

غربت

 

اندرین غربت دلم از غم گرفت

 

آتشـــــی بر پا شـــدو ، جانم گرفت

 

لحظــــــــــــــه ی آرامــــــشی دیگر نماند

 

اشــــــــــک. خونیــــــــن گشت و دامانم گرفت

 

گیتی رسائی

گردان شده ایم

 

ما را سرو جانیست ، بوَد در قدمت

 

گر لطف کنی ، بوَد همه از کرَمت

 

مازنده از آنیم که دل در ره توست

 

گردان شده ایم روز و شب در حَرَمت

 

گیتی رسائی

حالا بنگر

 

ما را سرو جان رفت همه در ره تو

 

آنسان که نباشد به خدا باور تو

 

حالا بنگر چه مانده در دستم هیچ

 

جز حسرت ِ آنگه که نشینم بَرِ تو

 

گیتی رسائی

استاد شکستنی

 

پروا نبود ترا ز بشکستن ما

 

استاد شکستن ِ دل و جان منی

 

گیتی رسائی

فغان از دل و دیده

 

کشم دست . راحت من از این جهان

 

که ترسی ندارم من از ترک جان

 

زدست دل و دیده دارم فغان

 

جهان شد جهنم ، منم پاسبان

 

گیتی رسائی

 

دست قضا

 

من را ببین که دل به چه دیوانه بسته ام

 

در خویشتن به غربت و عزلت نشسته ام

 

دست قضا نوشت به پیشانیم چنین

 

دیگر زبودنِ به جهان خرد و خسته ام

 

گیتی رسائی

تمام شده

 

به هوش باش ،که طاقت ز ما تمام شده

 

خیال خام مکن ، عاشقی تمام شده

 

تو دست رد زده بر سینه ام ، نمیدانی

 

هزار مهر اگر بود با توهم، تمام شده

 

گیتی رسائی

از گِل بودی

 

داغِ تو زد به دلم چنگ و ، تو غافل بودی

 

همدمم میشدی ، هرگاه تو عاقل بودی

 

اینهمه عشق بُوَد حیف شود باد هوا

 

به خیالم که گُلی ،وای تو از گِل بودی

 

گیتی رسائی