روز عذاب

خدایا

سرشتی مرا گوئیا بی حساب

 

به صدها سئوالم ندادی جواب

 

چو گفتیم "ها"، گفته ای بنده ای

 

حوالت نمودی به روز عذاب

 

گیتی رسائی

 

مرا نیست گردان

تارت را بزن

تــــار را آهــــــسته بردار و بـــــزن

 

سوز و ســـازی دارد این آوازها

 

می شود تصویر در چشمان من

 

می نشــیــــند بر دلـم این سازها

 

کو توانی تا فــــــغانی برکـــــــشم؟

 

گرچه دانم میـــــــکند اعــــــجازها

 

خوش بزن ، آهســـته تارت را بـــــزن

 

می کـــنم در آســـــــــمان پروازهـــا

 

دلبــــــــــریها کــرده ای ای نازنیـــــن

 

خوش نباشـــــــد با تو ایـــــن انبازها

 

تا"رسا" هست و،دلی هست و ،غمت

 

بــــــــشکند دلهـــا چو گـــــــــویم رازها

 

گیتی رسائی

 

طبیبا کجائی؟

 

زسر تا به پا محو دیدارتم

 

چه زیباست اینکه گرفتارم

 

مرازنده کردست این عاشقی

 

طبیا کجائی که بیمارتم

 

گیتی رسائی

ساکن شدم

 

من عاشقم به زلف و به بوی و به موی تو

 

ساکن شدم به هردو جهان من بکوی تو

 

نازت خریده ام که توئی نازنین من

 

آید به چشم نور . چو افتد به  روی تو

 

گیتی رسائی

خیال تو

 

به زمانی تو شدی مونس و یارم ، اما

 

بودی هرلحظه بهر گوشه کنارم ، اما

 

حالیا هست خیال توبه جایت اما

 

نیست حتی به خیال تو گذارم ،اما

 

گیتی رسائی

چه سودی برده ؟

ندانم..............

چه سودی فلک برده ؟

 

از بودِ من

 

گیتی رسائی

مرد و عشق

ندانم چرا؟

گِلَم را سرشتند از خاکِ غم

 

نبودم چه می شد زافلاک کم؟

 

ندانــــــم چرا کرد بر من ستم

 

که پشت مرا کرده چون تاک خم

 

گیتی رسائی

 

من مرد میدان نیستم

 

از عشقها و عاشقی حسرت نصیب من شده

 

دردو بلا، هجران و غم، گوئی طبیب  من شده

 

دیگر زخود بگسسته ام، من مرد میدان نیستم

 

شبهای تاریک و سیاه . اینک حبیب من شده

 

گیتی رسائی

دلِ عاشق

خرابیم بی جهت

 

از ما مپرس هیچ

 

خرابیم بی جهت

 

گیتی رسائی

نگاه غمزده

 

اشک می ریزم ولی در خلوت تنهائیم

 

تا نفهمد هیچ کس حال دل و ، رسوائیم

 

آتـــــــشم ، اما نهانم  با نگاهی غمزده

 

میزنم آتــــــش به خود با حالت شیــدائیم

 

گیتی رسائی

این است زندگی

 

یک استگان چای، یک لحظه دلخوشی

 

یک عمر جاده ها، پایان ِ ناخوشی

 

یک قطره اشک گرم، یک کوه انتظار

 

یک قلبِ پر تپش، در عشق ماندگار

 

اینست زندگی

 

دیگر نباش، در بند چیدن ِ

 

یک دانه سیب سرخ 

 

اینجا درختها ، بی ریشه مانده اند

 

برگای کاغذی 

 

طوفانکی لطیف

 

پایان زندگی

 

افتادن به خاک

 

این است زندگی 

 

گیتی رسائی

گفتگوی من با دل و دیده

شبی با دیده و ، با دل نشستم

حصارش را به روی غیر بستم

بگفتم دیده را ، دیگر حیاکن

بیا و راه خود از ما جدا کن

به روی  تو ببندم  راه تزویر

کنم کاری که از دنیا شوی سیر

*********

بهر لحظه سر کارم نهادی

به بادم گه به شرق و غرب دادی

گهی شادان و ، گه ناشاد بودم

خمار عشق و ، گه آباد بودم

*********

بگفتا دیده کم با من بکن جنگ

که دل بودست هر روزی به یک رنگ

بزن فریاد ، اما بر سردل

که او بودست از حال تو غافل

نگه کردن گناه من اگر هست

ولی او برخس و هر خار پیوست

مرا کاراست دیدن ، نی گناهم

به سرباشد از اینرو  جایگاهم

*********

به دل گفتم که دیده شد مبرا

مکن از دادن پاسخ تو پروا

*********

بگفتا دل که حق با دیده باشد

که هرکارش بجا  سنجیده باشد

نباید تو زمن  رنجیده باشی

اگر حال مرا فهمیده باشی

مرا هم دردها بسیار باشد

که هر دیوانه ای بیمار باشد

*********

مرا خالق لبا لب کرده از خون

نشانم را بگیر از حال مجنون

درون سینه آرامش ندارم

چنان می کوبم ، آسایش ندارم

چه گویم من دگر از حال و روزم

که از شب تارتر گردیده روزم

********

تو باید تا ابد با من بسازی

گهی سوزی گهی با من گدازی

توانی دیده بسته زندگانی

بدون من فرو پاشد جهانی

*********

بدو گفتم ببین هستم گرفتار

مرا زین بیشتر دیگر میازار

بگو بامن که تو در سر چه داری؟

که هرروزم سر کاری گذاری؟

نمی خواهی که راه خود بگیری؟

جوانی رفته آمد فصل پیری

*********

به من گفتا که آزارم مفرما

گنه از خویشتن باشد نه از ما

مرا هر روز دادی دست یاری

"رســـــا" دیگر نداری اعتباری

گیتی رسائی


*********

یادش بخیر

 

لحظه های عاشقی یادش بخیر

 

آنهــــــمه دیوانگـــی یادش بخیر

 

آن دویدنهـــــا و آن دیـــــــدار ها

 

سرخوشی ،آشفتگی یادش بخیر

 

زیـــــــر باران زیــر بـــــرق آفتـــاب

 

آنهـــــــمه رنگین کمان یادش بخیر

 

خنده های بی سبب بر آسمان

 

گریه ها و شکوه ها یادش بخیر

 

بازی امــــــــــواج دریا آن زمـان 

 

رقص نور بی امان یادش بخیر

 

دستهای گرم و مشتاق و جوان

 

لرزش و سوز نهان یادش بخیر

 

رفت و گــم شد تاتورادادم زدست

 

 مانـــده برجایش فغان یادش بخیر

 

از"رســا" ماندست کوهی خاطره 

 

رفته از یادش زمان ، یادش بخیر

 

گیتی رسائی

دارم حکایتی

 

دارم حکایتی که به آخر نمی رسد

 

تلخ است همچو زهر که به باور نمی رسد

 

گفتند سوختن به مثل دل بریدن است 

 

آری صدای ماست که به داور نمی رسد

 

گیتی رسائی

خسته ام

 

در ماتم دلم ، به تماشا نشسته ام

 

دیگر شکسته ام

 

در گیر و ، خسته ام

 

حتی ز خاطرات قشنگت

 

گسسته ام

 

گیتی رسائی

می گذرد

 

دلتنگ مباش، این جهان می گذرد

 

پیــــــدا و نهان بر همگان می گذرد

 

افسوس مخور که همچو ما بسیارند

 

گر عیش کنی و یا فغان ، می گذرد

 

گیتی رسائی

 

ساغر شکسته ای

 

من با غزل ترا به خدائی رسانده ام

 

با دست خویش زهر به کامم نشانده ام

 

ساقی شدی و ساعر مارا شکسته ای

 

خود را به حسرت لب لعلت نشانده ام

 

گیتی رسائی

آرزوی قفس

 

ما را هوای یار هوس بود 

 

حالیا 

 

اندرکنار ماست 

 

قفس آرزوی ماست 

 

گیتی رسائی

آب دریا شور است

 

ماهیگیرها تور می بافنتد

 

قطره اشکی از چشم ماهی به دریا ریخت

 

آب  دریا شور است

 

گیتی رسائی

 

دوای دل

 

آوازه ی دیوانگیم را به طبیبان برسانید

 

شاید که دوای دل  دلسوخته دانند

 

گیتی رسائی

قطره شدم

 

چون قطره شدم نیست ، به دریای نگاهت

 

گشتم چو اسیری به دو چشمان سیاهت

 

آسودگیم نیست دمی، چاره چه سازم ؟

 

رنجور مشو ، نیست درین کار گناهت

 

گیتی رسائی

نگاه...................

 

 

ماه به دنبال ستاره هاست

 

در دل ابرها

 

من به دنبال آن نگاه

 

 دیوانگیها ست ؟؟

 

گیتی رسائی

بهار و پائیز

 

زآندم که رفته ای

 

بهار من بخدا طعنه به

 

پائیز میزند

 

گیتی رسائی

شکسته

 

بیهوده سر نزن به خیالم

 

شکسته ام

 

ازدست رفته را

 

که خیالی و خواب نیست

 

گیتی رسائی

ازمن تو بگذر

 

نفهمیدم چه گفتی با نگاهت

 

غباری گشتم  ، افتادم به پایت

 

ندارم شکوه ای از من تو بگذر

 

که خود کردم نباشد این گناهت

 

گیتی رسائی

درد و دلواپسی

 

وقتی دلواپسی هایم به دیدن دردهایم آمدند

 

قلبم تپش آغاز کرد

 

گیتی رسائی

ای آسمان

ای آسمان

 

ستاره هایت را از چشم من

 

پنهان مکن

 

من تمام رازهایم را

 

به گوششان

 

رسانده ام

 

گیتی رسائی

سوت آخر

 

زآنهـــــمه آتش نمانده غیر دود

 

بس ضرر کردم نبردم هیچ سود

 

چون جوانی رفت و پیری شد پدید

 

خوش فــــــــرازی بود اما بد فـــرود

 

حالیا هـــــــستم چو طوفانی ز درد

 

زانکه عــــــشق و عاشقی کارم نبود

 

دیده بارانـــــــی و،  سینــــه پر زدرد

 

آســــــــمان گردید و رنگش شد کبود

 

نیســــــت جز حسرت مرا همراه و یار

 

سوخــــــتم در آتــش حرمان چو عود

 

بـــــوده ام ساقی کنون گشتم خراب

 

گوشــــــه ای افتاده ام مست و خمود

 

قطـــــره قطــــــــره زندگی را باختـــم

 

ســــــوختم دیگر نمــــــــانده تار و پود

 

ســـــوت آخر را "رســـــــا" باید شنید

 

بی صـــــــدا آید اجـــــل خواند سرود

 

گیتی رسائی

تلخ بود

 

درمذاق من شراب زندگانی تلخ بود

 

آفتابش بی فروغ و روز و شامش تلخ بود

 

گه زمستان بود و گاهی نوبهار و گه خزان

 

هم بهار و هم خزان و نوبهارش تلخ بود

 

گیتی رسائی

پشیمانم

 

زغصه . خون دلم پر نموده دامانم

 

نبود و نیست دگر هیچ بهر درمانم

 

چه سود دست بر آرم ، دعا اثر نکند

 

ز راهِ رفته پریشان شدم. پشیمانم

 

گیتی رسائی

روزگار ما

سرگشته ام

 

مینویسم رشته رشته ، گم شده سررشته ام

 

جستجو کردم به هر حا و ، بهرجا گشته ام

 

گم نمودم خویشتن را و نگشتم کامیاب

 

حالیا چون جسم بی جانی زدنیا خسته ام

 

گیتی رسائی

کوی پختگان

 

آنقدر گفته اند که جای کلام نیست

 

وآنقدر خورده اند، شرابی به جام نیست

 

مارا دگر نمانده به دل جز نگفته ها

 

در کوی پختگان که دگر جای خام نیست

 

گیتی رسائی

خیال و خواب

 

من با خیال و خواب تو آرام گشته ام

 

آه از دمی که خواب ز دیارم سفر کند

 

گیتی رسائی

شکسته های دلم

 

شکسته های دلم را به خاک مسپارید

 

که هرکدام هزاران غزل ز بَر دارند

 

گیـــــتـــی رســـــائـــــــی

 

آتش فتاده در دلم

 

آتــــــــش فتاده در دلــم از رنج این و آن

 

دستم نمی رسد که فرو پاشم این جهان

 

آخــــر کجاست آنکـــــه بنا کرده دهر را

 

بر من عیان چو هـــست نباشد بر او نهان

 

گیتــــــی رســــــــــــائـــــــــــــی

رنج دل آزردگان

 

ما را هزار رنجِ دل آزردگان شکست

 

خوش آنکه نآمده به جهان رخت خویش

 

بَست

 

گیتی رسائی

رفته ام از شهر تو من

 

خاطرت شاد کنم ، رفته ام از شهر تو من

 

دل دیوانه ی خود برده ام ، از شهر تو من

 

بسکه دیدم زتو هر روز به رنگی ،رنگی

 

شده ام خسته و بگذشته ام ، از شهر تومن

 

گیتی رسائی

 

نقش حسرت

 

ما از دیار گمشدگانیم همتی

 

دیگر نمانده در دل ما نقش حسرتی

 

گیتی رسائی