تن بیمار

تنهائی

کوتاست دست ما

گفتی که میروم ، چکنم؟ راه چاره چیست؟

 

دوریــــــست کار زمانه، بــــــهانه نیــــست

 

دستـــــان ماست کوته و خرماســت برنخیل

 

آزرده دل شدی تو، ندانم که کار کـــــــیست