انسان گرانسنگ

شراب ارغوانی

خدای من

 

خدا با بنده اش بس مهربان است

 

براو بخشد هر آنچه در توان است

 

به وقت دادن دل.  گِل کم آورد

 

ز روح خویش بر وی مرهم آورد

 

به هر ذره شود تابان و رخشان

 

به هر جنبنده ای بخشیده او جان

 

رحیم است و ز رحمت بیگران است

 

همه بخشایشش اندر نهان است

 

مرا هرگز نباشد تاب گفتن

 

بباید همچو مروارید سفتن

 

به هر حالی که ما داریم داند

 

به پنهان داد ما را میستاند

 

به این امید شب را من سرآرم

 

خدائی هست اورا میستایم

 

"رسا" تا هست در دنیای فانی

 

به او دلبسته باشد جاودانی

 

#گیتی_رسائی

 

 

 

 

 

 

عشق و مستی

 

دل دیوانه کارش دلستانیست

 

زمانی آشکار و گه نهانیست

 

زبسکه عاشقی کرده نداند

 

که گفته؟ عشق و مستی جاودانیست

 

#گیتی_رسائی

فصل خزان

سر باز زدی از من  و از عشق ، چه دانی؟

 

هــــــــرگز نکنم ترک، من این عشق نهانی

 

مــــــــــن پادشــه مُلــکِ عذابِ دلِ خویشم

 

این مُلـــــک ندیــــدست به خود فصل خزانی

 

گیتی رسائی