حریف او ني ام

 

نیست  درمانی به دردم

 

من حریف او ني ام

 

دست بسته ، پای بسته

 

بهر دامش طعمه ام

 

غیر تسلیم و رضا

 

هرراه دیگر بسته است

 

گرچه می گوید شریکم

 

من شریک او ني ام

 

محضر عشق

در محضر عشق بی سرانجام شدم 

 

صیــــــــــادبُدَم .ولیک در دام شـــدم

 

آنکس که مراصیدنمودست کجـــاست؟

 

گوئیـــــــــدبیاید که من آرام شـــــدم

 

 

فریب دنیا

با مـــــــن تو گوئی آســـــــمان ،گَه گهَ مـــــــدارا می کند

 

درمــــــــان درد کهــــــــنه ام .درجــــــام و میــــنا می کند

 

رِقـــــــت بــــــــســــــــــوزم آورد   برحــــــال و روزم آورد

 

مــیــــــــــداند آتشدان شدم ،امـــــــروز و فردا  می کند

 

تاکــــــــی ببایدسوختـــن ؟ لــــب ازگــلایه دوختـــــــن؟

 

ایـــــن داغ تا عـــــرش خدا، صدشــــــعله برپا می کند

 

مـــــــن آگهم برخویشــــــتن،بایدکــــــه خونم ریختـن؟

 

دیگر چـــه سود از این و آن ،دانستـــه حاشا می کند

 

صــــــدپاره گشته من تنم. غمـــــها نشسته برغـمم

 

در چشمم اما زندگـــــــی خــــــــود را فـــــریبا می کند

 

فــــــریاد می آیــــد زدل. پایــــم فـــــرو مانـــده به  گِل

 

جـــــــانم زتـــرس نیـــــــستی بدجــــور پروا  می کند

 

پـایـان کـــــجا دارد"رســــــا" این دردهـــــــای بی دوا

 

براین تن آتـــــش زده ، بد جور غـــــــــوغا می کند

 

 

رخ تو

 

آفتابــــــست نــــــــشان از رخ تو

 

رنگ. مــــــهتــــاب گرفت از رخ تو

 

هرکحا هـــــست گلـــی زینت باغ

 

همــچو عکسیست زعکس رخ تو

 

مـاه در آب چـــــــو رخ بنـــــــماید

 

شـــــرمگین اســت چو افتد رخ تو

 

نیــــست قابی که رخت جای دهد

 

لایق دل بود آن قاب که  افتـد رخ تو

 

مرهمی نیست "رســــا" را مپسند

 

که دهد جـــــــان و نبــــــیند رخ تـو

 

گیتی رسائی

به خاک عاشقی افتادم

زدستم برده ای دل . گشته ای شاد

نمــــی گـــــــــردانیم از بنــــــــد آزاد

 

 

دوچــــــشمم رابخون پالوده خــواهی

چـــــه کس اینگونه استادی تــرا داد؟

 

بــــــــه خاک عاشــــــقی افتادم ازپا

شـــــــدم چون کاه سـرگردان هر باد

 

نـــــــــدارم هم نفـــــس یا هم زبانی

ســـــــــیه بختی چو من مادر نمیزاد

 

چه خــــــوش بودم خیالت بـــود با من

دریغـــــــا این زمـــــــان رفتـست از یاد

 

شکـــــــستم بسکه بستـم دل به امید

تــو دردم را چــــه میـــــــدانی پـــریزاد؟

 

"رســــــا" میگفــــت دردش با مه و مهر

تمــــنــایش گذشـــــت از مــــــرز فــــریاد

 

ذره ی ناب

 

به کجا باید رفت ؟ که رها گشت ز خویش

 

چه کسی باید شد؟ که نباشی تنها

 

بچه اندیشه بباید کردن ؟

 

که در آن لذت بودن باشد

 

همه از خویش پُرَند

 

لیک خالی زهراندیشه  و درک

 

کاش میشد چو غباری

 

که رها گشته زخاک

 

خود رها میکردم

 

تا به خورشید رسم

 

تا در او گم گردم

 

همچو یک ذره ی ناب

 

سرگران و بی تاب

 

برسم بر افلاک

 

شوم از بودن و بودنها پاک

 

بشوم ذره ی ناب

 

سرگران و بی تاب

 

 

حریم

 

دیشب دلم بجز تو ز عالم گسسته بود

 

در دیده ام هوای نگاهت نشــسته بود

 

خوابم نبرد تا به سحر با تو خوش گذشت

 

یادت حریم شرم و حیا را شکسته بود

 

گیتی رسائی

زبس آزار دیدم

 

زبس آزار دیدم از تو مُردم

 

تمام روزها . شب را شمردم

 

نمیدانی چه دلخونم چه دلخون

 

درون خویشتن خود را فشردم

 

 

 

دل مرده

نگاهـــــــــم کن . دلم در سیـــــــنه مـــــــرده

 

زبســـــــــکــه بــــــار غـــــــم بر دوش برده

 

مپـــــرس از اشک خــــــونینم زحالش

 

که خورده خون دل را نوش خورده

 

به سینه ام چنگ زدم

 

 

با تار دلــــــــم  برایـــت آهنگ زدم

 

بر صورت خود زخون دل رنگ زدم

 

برمــــــــن نگهی نکردی و بـــــــگذشتی

 

با باخــــــن غم به سینه ام چنــگ زدم

گیتی رسائی

هیچ

 

مرا دردیست در دل بر زبان هیچ

 

به لب صد خنده دارم در نهان هیچ

 

به دستم جام می درسینه غوغاست

 

ازاین غـــــوغا نصـــیبم در جهان هیچ

 

آتش پنهان

 

بینهایت درد دارم . درد بیدرمان توئی

 

بس شرر باشد به جانم آتش پنهان توئی

 

برتنم داغ فراوان اســـــــت ازجورزمان

 

لیک تنها داغ اندر سینه ام سوزان توئی

 

خون دل

 

دیــدی  که خون ِ دل به رُخَم موج میزند

 

آتـــــــــش گرفته ام ،به فلـــک اوج میزند

 

از من مپــرس تا به کجارفته ام زعـــــشق

 

باســـــــوزعشق یک تــــــنه بر فوج میـــزند

 

غمگسار

 

چـــــه سراب بــــود آری          کــــه دلـــــم نــــگاه داری

 

نـــکشــــــانیش به حسرت         به ســـــرش کُلَه گـــذاری

 

نفروشیـــــــش تو ارزان             به حـــــراجیش ســــــــپاری

 

ندهــی به دســــت رندان            بــــه گــــــــناه میـــــگساری      

 

تو شکســته ای چــــنانش          به گــــــــمان غــــــمگــــساری      

 

شـوی زیــن عمل پشیمان         کــــه نمــــــانده اعــــتباری       

 

ز"رسا" مپرس حالش             که بــه دوش مـانده باری               

 

 

چه کسی؟؟

 

چــــه کسی ترا ندا داد که من خراب عشقم؟

 

چه کسی ترا خبر کرد که من کباب عـــشقم ؟

 

چه کســـی ترا بیاموخت که جان مــن بگیری؟

 

چه کسی به تو نظرکرد . که من کتاب عشقم

 

نگه دوست

 

به خدا میرسد آنکس که ز خـــود می گذرد

 

به  هوای نگه دوســــت ز خـــود می گذرد

 

چـــــه هوسها که به سرمیزندازمخزن شَر

 

وه چه زیباســـت زمانی که زخودمی گذرد

 

لـذت لحظه کند هست هــــمه مستان را

 

لذت عشق  هــمانی که زخــود می گذرد

 

مست مستم به خدا ازتوچه پنهان کنـمش

 

مست دیدیم و تو دیدی که زخودمی گذرد

 

کس حریف من بیدل نشــــود درایــــن راه

 

گر شود آخر این قصه زخــــــود می گذرد

 

محرمــــی نیست دراین کار عجبها دارم

 

لیک مجنون شود آنکس که زخودمی گذرد

 

تا"رسا" هست و گناه و شب ظلمانی هست

 

رخصتـــــی .تا به خود آید که زخود می گذرد

 

خود آزار

 

تا تو هستی و نگاهت همه شب مهمانم

 

تلخ چون زهرشودشهد. بگیرد جانم

 

دل به تو بستن من عین خودآزاری بود

 

دادم از دست همه عقل و دل و ایمانم

 

چه زندگیست ؟

 

مرا غمیـــــست که با کــس نمیتــــوان گفتن

 

همان به اســـــت که چون گریه در گلو خوردن

 

بهیچ کس نکنم تکیه جز به خـــــلوت خویــــش

 

که نیســــــت همدم و همراز وقــــــت پژمردن

 

هـــــــزار مرتبـــه دل را به این و آن بستـــــــم

 

ولــــــی چه سود نـدارم امــــــید دل بـــــــردن

 

بهــــــرکسی که سپردم دل زراه مــــهر و وفا

 

چـــــــنان بکرد، پــــــشیمان شـــدم ز بسپردن

 

دلم خوشســـــت نفس میکشم ولی افـــسوس

 

مرا نـــــداده جــــــهان هدیه،جــــــزدل افـــسردن

 

عجـــــــیب نیســت چنین حال برمـــــن مجـــــنون

 

که آرزوســـــــت مـرا این زمان ، فــــــقط مــــــردن

 

چــــــه زندگیست که من میــــــکنم در این ظلمت؟

 

"رســـــــا" چه حاصل ازین بـــــــودن و خـــود آزردن

 

شعله و دود

 

نکنم شکوه ، گناه از تو نبود

 

دل من در پی چشمان تو بود

 

و ازین روست که تو بی خبری

 

آتشم ، آتش بی شعله و دود

 

رنگ چشمان تو

شب نگاهت را من ،همه جا میجویم

 

که سیاهست چو چشمان تو، شب

 

نیست بالای سیاهی رنگی

 

غیر از آن رنگ که در چشم تو آرامیده

 

یا چو آن درد که در سینه ی من خوابیده

 

زچه رو پرسیدی .که چرا عاشق شبها شده ام

 

رنگ چشمان تو همرنگ شب است

 

از که نالم ؟

 

 

دلــــــــــی دیــــــــوانه دارم . از کـــــــه نـــــــــالم؟

 

به سینه دشمـــنی دیرینه دارم . از که نالم؟

 

نمی خواهــــــــم ترحـــــم بر من آرید

 

خودم آئینه دارم . ازکه نالم ؟

 

یارب توئی فریاد رس

دل مُــــــــرده ام دراین قفس

دیگر بریده شـــــــد نفــــس

گشـــــتم جدا از هر  هوس؟

گل شد به چشمم خاروخس

یارب توئی فریاد رس

میــــــسوزم از سوز نـــهان

آتــــــش گرفتــــم الا مـــان

جای نفـــــــس آیــد فـــغان

تار اســــت بر چشمم جهان

یارب توئی فریاد رس

هــــــــر راه بوده رفتــــه ام

هر زهر بـــــــوده خــورده ام

هر بار بــــــــوده بــــــرده ام

آتــــــش بجان افــــسرده ام

یارب توئی فریاد رس

دل گشــــــته بارِ ســـینه ام

تاریــــــک شــــــد آئینــــه ام

خصـــــمم شــــــده پارینه ام

بـــــرباد شــــــد نقــــدینه ام

یارب توئی فریاد رس

تاکــــــی بگــــــویم یا خــــدا؟

از غـــــــم مــــــرا گردان جـدا

دانـــم نمــــی ماند به جــــــا

نـــــــی مدعی نــــــی مدعا

یارب توئی فریاد رس

من ایــــــــن دل دیوانــــــه را

کـــــــردم اســـیر و مبتــــــلا

مُرد از غم بی حـــد"رســـــا"

از هـــــرطـــــــرف آیـــــــد ندا

یارب توئی فریاد رس
 

 

 

 

 

کوله بار غم

 

رُخم سوزان .دلم لرزان . قدم خـم

 

ندارم از تمــــــام دردهـــــا . کـــم

 

چنــــان دادی به بـــــادم در جـوانی

 

به پشـــتم کوله باری سربه ســرغم

مرا مسوز

 

مـــــــرا مـــــــسوز . که ســـــــوزاندنم حَدی دارد

 

به شــمع غبطه مخور . شمع هم شبـــی دارد

 

چــه حاصـلت که دمادم به فکر رنــج منـــی؟

 

درین سرا چو منِ دیوانه هم کسی دارد

 

تیر عشق

 

مرا دل جـــــــز حریم باورت نیـــــــست

 

چو من دیوانه ای در محــــــضرت نیست

 

چنان از عــــــشقت از جان مــــایه دارم

 

که جــــائی بهرگشتن جز سرت نیست

 

دلــــــی دارم که جــــــز غــــم جا ندارد

 

تو کـــی دانی؟ که باری خاطرت نیست

 

شــــــــدم رنگین کـــــمان از رنگ غـمها

 

مـــــرا مــــــرهم بجز نقــــل ترت نیست

 

هــــــزاران بـــــــار کـــــــــردی امتحــــانم

 

کــــــسی چون مـــن بدیدی چاکرت  نیست

 

بســــــــازم با غمت در سیـــــــنه پنـــــهان

 

که چون من بی نصیبـــی در برت نیــــست

 

"رســــــا" را بگذر و بگــــــــذار و بگـــــداز

 

کـــــــه تیر عشق زیــــــب پیکرت  نیســـت

 

گیتی رسائی